Geflambeerde schorpioenen, zweet en pannenkoeken

Na 2 weken geen internet te hebben gehad bracht gister Jan Jouke mij het blijde nieuws dat hij zijn Safaricom dongle had mee genomen en dat er dus weer internet is! Wat kan zo’n klein dingetje toch ineens belangrijk worden. Gewoon het idee o dat zoek ik wel even op op internet zit er dus gewoon niet in. Er is ook weinig stroom dus lang computeren zit er ook niet in. Maar goed, we passen ons aan.

Maar goed 2 weken in afzondering, 2 weken Sombe! O wat is het heerlijk! Gewoon een eigen kamertje samen met Hope, en nu ook samen met Joanna want zij komt een week bij ons project kijken en mee draaien, ook volgt ze de wc bouwers die hier ook zijn. Dus dat is wel weer erg gezellig om haar weer langs, nou ja nu boven mij te hebben liggen. Maar goed waar ga ik even beginnen met het vertellen van deze 2 weken.

Nou goed Sombe is nu nog steeds warm en zweterig. Maar ik heb het wel helemaal gevonden hier. De meisjes van de school roepen nu niet meer muzungu maar Leeckey hellow! Dus dat is wel een hele vooruit gang. En ze zijn ook echt vet aardig en heel nieuwsgierig naar alles wat er in Nederland is. Ik had een kruisverhoor van 100 meisje of ik dronk, of ik rookte, of ik een vriendje had, wat ik voor sport deed, of ik rijk was, of ik aids had, of ik broertjes en zusjes had, waar ik naar school ging en ga zo maar door. Na 2 uur ondervraagt te zijn ging ik toch maar weer even terug naar mijn stage opdracht en ben ik verder gegaan met filmen. Het is wel echt leuk om te doen, maar ook wel vermoeiend, ik moet alles 10 keer uitleggen aan Hope en als je er daarna ook nog eens achterkomt in de montage dat wat zij gefilmd heeft ook nog eens niet goed is omdat onze hoofden er niet op staan, tja dan sla je jezelf wel weer eens voor je kop maar goed de enige wie ik de schuld ervan kan geven is mezelf! Want het is mijn schuld als zij het niet goed begrijpt dus dan nog een keer zuchten en opnieuw achter de mensen aan gaan en het opnieuw doen!

Maar goed eerste even wat dingen die ik dus echt kwijt moet en waar Sanne echt al op zit te wachten. Het Flamberen van schorpioenen! Jeeeeetje wat dat gaaf man! Ghehe een jacht van 10 minuten of ineens een voorbij kruipende schorpioen en whoppaaa de fik er in. Kevin en Maikel kwamen op het idee om het te doen van ee heb jij vuur Lieke? Maikel heb jij deo? Dan heb ik een idee! En whopa ongeveer iedere avond gaat er tegenwoordig wel een schorpioen aan! Maar goed, om mijn naam hier ook maar even te bewijzen heb ik toch maar even iets heel doms gedaan. Ik heb mijn hand ook maar mee verschroeid. Ghehe, maar goed he, ik wou die schorpioen dood hebben en dat was gelukt dus dat is al een plus punt toch? En daarna ik denk nog 1 keer om het af te leren, maar nee dat ging niet zo goed, dus nu zijn mijn hand haartjes allemaal weg. Maar goed dat heb ik er helemaal voor over. Kijken of dat vanavond weer gaat lukken want dat zou toch wel super zijn!

Maar zondag was ik hier 4 weken. Een maand. Zo man, een maand in Kenya, een maand weg uit Bladel en een maand geen lekker broodje meer gegeten. Ik ga toch heel even zeuren over het eten, want ik mis toch wel echt sommige dingen zoals stokbrood of goed vlees of uber haupt vlees. Want het enige wat we hier krijgen is geit of worstjes maar niet zo hele lekkere, maar als je heel goed je best doet en veel mosterd (! Ze hebben mosterd!!!) dan lijkt het net een goed broodje knakworst!
En na 2 weken elke dag een pannenkoek voor de lunch komen die ook helemaal mijn neus uit, en zeker als je bedenkt dat ik helemaal geen pannenkoeken lust. Maar goed je moet hier iets. Ik eert hier trouwens toch ook meer dingen dan in Nederland. Ik eet zelfs TOMAAT! Wooo daar sta ik van te kijken en zelfs gekookte aardappelen als die voor bij komen, boontjes en worteltjes gaan er nu zelfs ook in.. Soms sta ik echt van mezelf te kijken.
Maar goed, het leven hier een maand, er komen en dingen ruzies met thuis, Kevin had ruzie met vriendin of de vriendin van Maikel ligt in het ziekenhuis, Joanna was gister jarig. Mensen beginnen je te herkennen op straat en kennen serieus je naam en staren je niet meer zo erg aan als in het begin. Staren doen ze natuurlijk nog wel! Maar goed wat had je dan verwacht. Ze durven ons nu ook voort een gewone prijs te geven in plaats van een muzungu prijs.

Omdat Joanna gister jarig was heb ik haar getrakteerd op een warm smirnoff ice. En wie kom ik daar tegen, de ICT leraar van de school en een vriend van hem, een prieseter. Worden we uitgenodigd om mee te gaan naar zijn school en kerk morgen. Nou ja het zou onbeleefd zijn om het niet te doen toch? En waarom ook niet.

Samen met Joanna, Hope en Jimmy naar de school gegaan. Het was een polytechnic voor meisje. Ze leren om daar jurken te maken, want zonder beroep kun je hier eigenlijk vrij weinig. Dus dat is we jammer. Maar goed, daarnaast kregen we ook een rondleiding door zijn huis, en kwamen we er achter dat hij ook een basisschool in zijn achtertuin aan het bouwen was. En hij had al kleuterklas en groep 3 tot 5. Dus dat is wel echt vet gaaf om te zien. De kinderen helemaal door het dolle dat er 2 witte mensen hier heen kwamen om naar hun te kijken. We moesten we eerst goed duidelijk maken aan de priester dat we niet waren gekomen om geld te geven maar gewoon om meer te zien van Kenya! Maar het was heerlijk. Het voelde weer even als een Going Global reis of een Onderwijs Expeditie. Die kleine schattige dropjes die je gewoon het liefste mee wil nemen in je tas en gewoon ze niet meer terug brengen. Na dat we een beetje in elke klas hadden rongekeken en nadat we vieze melk thee hadden gedronken hadden Joanna en ik het geweldige idee om te vragen of we ook foto’s mochten gaan maken, en of Hope ze dan wou nemen want zij moest toch nog oefenen met de camera, het geniale idee erachter was dat wij dan eindelijk samen op de foto’s konden. Ghehe want dat was ons nog niet echt gelukt. Dus bijdeze zijn er heel veel kinderen die ons betasten en aan ons willen zitten. Dus het is helemaal geweldig geworden die ochtend. Heb ook nog bij een non in huis gezeten samen met Joanna en onze buddy’s en hebben ons goed vermaakt. Maar tot dat ze met het geweldige idee kwamen dat wij een bakje kots moesten eten. Portsch ofzo, geen idee hoe het echt heet maar goed bakje kots komt zeer goed overeen. En ik had uit beleefdheid al 1 hapje op en toe zei Jo in het Nederlands tegen mij van kom op Lieke nog 1 hapje. Ik zo kei hard Fucker! OMG en dat zo waar in Gods huis?! Dat is toch zwaar ernstig! Maar goed ik heb wel netjes nog een hapje genomen en gelachen en maar snel gezegd dat ik ook katholiek ben. Want dat komt hier zwaar goed uit.

Kwam net een meisje naar me toe, de voorzitster van de ICT club en kwam me een briefje geven met daarop allerlei dingen zodat ik haar nooit meer zou vergeten en ze schrijf mijn naam zo: Leackey Joan Mary (Lieke Johanna Maria). Echt te grappig en zo lief!

Maar goed mensen ik heb ook maar eens foto’s zelf upgeload zodat jullie nog kunnen zien dat ik er ook echt ben en dat ik nog leef en dat niet stiekem iemand anders dit schrijft.

O ja ik heb een ander nummer want mijn telefoon was vorige keer dat ik in Riverside was gejat, dus ik heb een nieuw nummer, dus als je mij gesmst hebt, sorry dan is dat niet bij mij aangekomen.
Er moet eerst +254 voor want anders bel je niet naar Kenya en dan 0727135412

Nou lieve mensen ik ga kijken of ik worstjes kan bedenken die goed smaken!

Liefs Leackey!