Een reis van duizend kilometer...

Daar zijn we dan weer, Kitui Town. Het voelt als thuis komen, een eigen kamer met kast en je eigen muizen en eigen kakkerlakken. Maar het voelt serieus echt als thuis komen. Hoe raar dat het na 2 maanden al echt een thuis wordt.
Na een week Nairobi is terug komen in een klein dorpje echt heerlijk, want ik moet eerlijk toegeven Nairobi is echt niet mijn ding. Het is leuk, maar voor maar even. Het is een gevaarlijke stad, veel criminaliteit, moord en heeft ook de 2e grootste sloppenwijk van de wereld. Daar zeg je toch wel even u tegen. Maar goed we hebben het overleefd.

Het doel van Nairobi was om het project NairoBits te gaan bezoeken en bekijken hoe het in elkaar steekt. Dus maandag ochtend zitten wij zoals afgesproken om half 8 klaar voor de taxi, maar die was er dus pas om kwart over 9, maar hee het is Afrika… Af en toe word ik daar wel moe van maar goed wat maakt het ook weer uit. Maar het was eindelijk dan zo ver, NairoBits. Het was een beetje raar want Onesmuss, de studentcoördinator van SASOL, zou een afspraak hebben geregeld maar goed dat was hij even vergeten en heeft Anna de manager van NairoBits heel haar planning om gegooid en ons rondgeleid! Maar wat is dat een mooi project! Echt daar wordt je nog eens gelukkig van.

Het is zo gestructureerd en goed en heel mooi. De jongeren die daar zitten willen ook echt er voor gaan en het level van het lesgeven of wat de jongeren binnen 1 jaar kunnen daar zeg je wel even U tegen. Wat ik in 4 jaar leer op het Sintlucas qua webdesign en vormgeving krijgen hun binnen 1 jaar. En de onderwerpen waarover ze het deden man o man wat is het gaaf! Ik heb helemaal niet meer geluisterd naar wat Anna te vertellen had maar gewoon naar het beeldscherm gestaard van de jongeren en heel veel gepraat en gevraagd maar wat was het mooi. Heb die dag zo genoten van dat het ook een keer anders kan dan alleen maar ellende in een derde wereld land. Deze jongeren werken zo hard aan om uit die sloppenwijken te komen. De jongeren die afgestudeerd zijn bij NairoBits hebben bijna meteen een baan in de multimedia en gaan ook daadwerkelijk ook echt weg uit de sloppenwijk.

Na een dagje op NairoBits het hoofdkantoor gezeten te hebben was het tijd voor de nationale feestdag, Kenyatta day. En tja die hebben we gevierd.. in een spa met een body scrub en een massage. Dus ja, dat was even omdat we het nodig hebben laten we maar zeggen.
Na een dagje totaal ontspannen te zijn was het tijd om het echte leven van Nairobi te duiken. NairoBits is zo’n groot succes en heeft meerdere CBO’s (community based organisations) die er aan mee willen werken dat ze Informatie Centrums (IC) zijn begonnen op de CBO’s zelf. En tja als je het goed in beeld wil hebben wat er nu precies gebeurt moet je die ook bezoeken. Dus zijn wij vanaf 10 uur matatoe (de plaatselijke bussen.. of ja hoe je het ook wilt noemen. Het zijn busjes met stoelen.. met of zonder ramen, maar altijd met muziek, veelste hard maar goed, het rijdt zeggen we dan maar… en het toetert, heel veel en het rijdt alsof iedereen een doodswens heeft…) in en uit geweest en hebben we 3 IC bezocht. Echt mooie dingen bereiken ze door gewoon jongeren om te leren gaan met een computer. Echt geweldig als ik er aan denk dan krijg ik er gewoon een warm gevoel van. Maar goed de IC-ers zijn ook erg behulpzaam en willen je graag alles laten wat er te zien valt, erg vermoeiend. Maar beleeft lachen en knikken en ja en amen zeggen en er wordt van je gehouden. Joanna vroeg heel subtiel aan mijn of het mogelijk was of we Mathare in konden, de 2e grootste sloppenwijk van Nairobi, maar ze durfde het niet te vragen aan Viktor die ons die dag mee op sleeptouw had genomen. Maar goed ik denk nou ja wat is daar nu zo erg aan, dus hoppa er werd al iemand voor ons gebelt en 10 minuten later stonden we er midden in. Joanna was erg onder de indruk en Hope was helemaal ondersteboven. Ze waren er beide nog nooit in een sloppenwijk geweest dus het was wel even schrikken. Het was een uitzicht van golfplaatjes en viezigheid, maar ik was er niet zo van onder de indruk. Ik snap mezelf daar niet helemaal in, alsof het gewoon wordt om het te zien. Ja het is vies, ja het stinkt, ja de mensen zijn arm, ja het is een sloppenwijk… het feit dat het me niet zoveel doet is veel moeilijker dan het feit dat ik in een sloppenwijk stond. Raar…
Maar al met al was Nairobi een grote stad die vies, luidruchtig, chaos en druk is maar wel met een goud project!

Maar goed nu terug in Kitui is het veel praten en met mensen overleggen van HOE IN GODSNAAM gaan wij dit hier doen. Want het is stiekem wel heel beangstigend dat ik zo’n mooi en goed project hier moet gaan opzetten en dat ik stiekem geen idee heb wat ik aan het doen heb. Maar goed dat SASOL zo veel vertrouwen in mij heeft en dat het Marketing team mij gaat helpen want ik zou in GODSNAAM niet weten waar ik moet gaan beginnen. Maar goed ook een reis van duizend kilometer begint met de eerste stap….

het regent hier nu echt volle bak, echt super vet om het land te zien veranderen. Het wordt steeds mooier en groener, ook modderiger en dus ook gevaarlijker om te lopen maar goed Joanna is al op haar gat gegaan dus ik ben niet de eerste die op z’n gat gaat.
Alhoewel ik wel de eerste ben die tot aan zijn heup in een rivierbedding is gezakt. Helaas is het waar.. Joanna had het G-E-W-E-L-DIGE idee om naar een rivier te gaan… Aangekomen is die rivier op gedroogd en denken wij met onze stomme Nederlandse hoofden dat wij wel over de opgedroogde rivier kunnen lopen.. Na 100 meter val ik dus in een gat met drijfzand… Eerst was het echt super grappig… maar toen is steeds dieper weg zakte werd het toch iets minder grappig… En wou ik er toch wel echt uit… Maar goed mijn heldin in bange dagen staat op 2 meter afstand te roepen dat ze niet dichterbij durft en dat de Kenianen er zo aan komen.. Maar goed ik zag dat dus niet zo zitten en begin te graven … En na 10 bange minuten ben ik er dan toch uit en besluiten we te gaan zonnen…

Maar goed ik ga verder met mijn reis van duizend kilometer en met mijn eerste stap…

Heel veel liefs vanuit Kenya

p.s nieuwe foto's met veel moeite geupload op http://www.mijnalbum.nl/Album=W8SJ86S3