Rennen opstaan en weer doorgaan

Deze week is een drukke week geweest, Nairobi, NairoBits, Friso die naar huis is gegaan, meer mensen over de vloer hebben dan dat er wonen, schoenendozen uitdelen, Erik’s zijn oma geweest, autogereden en klaar met mijn medicijnen.

Eerst even het ergste er maar uit gooien: ik heb (volgens het ziekenhuis hier) malaria en een amoebe. Ja heel geweldig, heb een week ziek in bed gelegen, veel medicijnen geslikt maar voel me nu goed. En iedereen heeft hier eigenlijk malaria gehad of heeft, maar wat we dus niet zeker weten is of we het nu echt hebben.. Dus straks in Nederland moet dat maar gaan blijken. Maar maken jullie je niet druk is loop al weer rond en doe gewoon mijn ding.

Na een weekje ziek in bed gelegen te hebben moet ik er wel weer hard voor gaan voor mijn project anders gaat het nooit meer iets worden want langzaam wordt de omvang van dit project zichtbaar en dat enorm. Dus zijn we met het marketing team en Hope en ik naar Nairobi gegaan om heel veel vragen te stellen aan NairoBits. Meer van wat wij nu voor idee hebben liggen en wat hun daar van vinden en waar hun tegen aan lopen met problemen en waar op moeten gaan letten dus een zeer nuttige werkweek gehad in Nairobi.
Daarna was het moment weer daar dat ik weer afscheid moest gaan nemen van iemand. Friso en Jairus zijn terug in Nederland. Best gek om van 5 mensen in je huis naar 3 mensen te gaan. Nu zijn alleen Joanna Bjorn en ik nog over. Op het moment trouwens niet want Bart en Jorik (de dammenbouwers) en Rens en Floor ( de wc bouwers) hebben hier geslapen maar goed dat terzijde. Het was raar om iemand gedag te zeggen waarmee je 2 maanden hebt gewoond en elke dag hebt gezien. Maar goed dat zijn de minder leuke kanten….

Donderdag ben ik terug gekomen van uit Nairobi, waar ik achteraf heel blij mee ben geweest, want vrijdag was het weer tijd om schoenendozen uit te delen. SASOL heeft schoenendozen gekregen van Actie Schoenmaatjes en die mogen wij mee uitdelen op basisscholen, tot nu toe heb ik het altijd mis gelopen maar nu kon ik dan eindelijk mee. Na een avontuurlijke rit, waarbij er 2 auto’s (lees matatoes) vast zaten in de modder en dat Joanna een stukje heeft gereden waren we aangekomen bij de basisschool. We hebben staan zingen en dansen echt geweldig, HET Edukans gevoel was wel weer helemaal terug. Maar wat was het weer heerlijk om zoiets te doen! ZALIG!
We hebben heel de dag met Erik rond gereden, Erik werkt voor SASOL en rijd een dikke landrover! Dus dat was echt de bom, helaas hadden we geen radio maar daar hebben wij wel voor gezorgd! Alle foute Nederlandstalige liedjes zijn voorbij gekomen. Echt schandalig ernstig! Wel echt heel gaaf en het raarste was nog dat Erik er echt van heeft genoten. Waardoor wij de volgende dag waren uitgenodigd om bij zijn ouders langs te gaan…

…Joanna werd zaterdag ochtend wakker met een enorme kater wat ik hilarisch vond tot ergernis van haar maar dat moet niet uit maken. Nadat er een kopje thee naar binnen was gegoten hebben we Erik gebeld dat we er klaar voor waren om naar zijn ouders te gaan. Samen met Erik, Joanna, Floor, Rens en ik zijn we die auto in gestapt, helaas een automaat en een gewone auto en niet de dikke landrover maar goed je kan niet alles hebben, en zijn we naar zijn oma gereden. We dachten eerst dat we naar zijn ouders gingen maar die zijn overleden toen hij 7 was dus beetje spijtig. Komen we na 3 uurtjes rijden in de middle of nowhere aan en zegt hij heel vrolijk: Hier is het! Oke… dachten wij er staan 2 poephuisjes en 10 geiten. Maar goed het was echt zoooo de bom! Zijn oma is een hele sterke en mooie Afrikaanse vrouw en heeft het goed voor elkaar. Ze maakt zelf tassen en krukjes die ze verkoopt om haar kleinkinderen naar school te kunnen laten gaan. Dus na een kijkje te hebben genomen in hun huizen mochten we het land zien wat ze zelf hadden en ook zelf bewerken.
Het land wat ze hebben is echt meesterlijk groot wat inhoud dat ze ook veel eten krijgen, als het goed regent wat hier nog een probleem scheen te zijn. Het had daar voor het eerst in 3 jaar weer geregend. Het is raar om je voor te stellen maar 3 jaar geen druppel regen zien lijkt op het eerste gezicht niet zo heel erg maar als je van je land moet leven en eten dan is het echt verschrikkelijk. Ze bewerken het land zelf met 2 koeien en een ploeg, die daar toevallig nog stonden, en tja zo onbeleefd als wij Nederlanders hebben we gewoon gevraagd of wij een stukje konden ploegen. Waarop hun verbaasd maar blij reageerde dat het mocht! Dus wij achter die koeien aan en een stukje grond ploegen. Het lijkt zo veel makkelijker als hun het doen maar het viel toch echt wel vies tegen. Maar het was wel echt geniaal om te doen!

Voor de rest hebben we een rustige week gehad. Vooral nog herstelt van het ziek zijn en druk bezig met NairoBits en hoe ik dit ga doen maar het komt allemaal goed. Ik heb nu hulp gekregen van het marketing team dus dat is wel heel relaxed. Daarnaast komt het einde van de 4 maanden ook steeds dichterbij. Iedereen heeft het ineens over wat ga jij doen als je klaar bent en met wie en hoe. En waar gaan je heen? Want we kunnen er lang omheen draaien maar de ik geloof dat SASOL de 27 sluit voor ons. Dus zijn nog maar 19 dagen voor ons om hier in Kitui te zijn. En tja dat vliegt hier voorbij (wie had ooit gedacht dat ik zou zeggen dat de tijd vliegt in Afrika). Maar goed ik weet nog niet wat ik ga doen met wie, wat, hoe, waar en wanneer. Maar ik vind het wel een raar idee dat het einde al zo dichtbij is. Zoals Joanna en ik zeggen we zijn nog niet klaar om hier weg te gaan…

Onze huismuis is trouwens deze dagen echt vet actief. Hij heeft weer in ons bed gezeten… en dit keer in Joanna’s haar. Om half 4 snachts, waar Friso ook weer heel blij mee was. En van de week had Joanna een meeting met de muis in onze badkamer… Waardoor heel de compound dacht dat we overvallen werden door een leger Kenianen. Zo hard heb ik nog nooit iemand horen gillen. Maar zoals Joanna zich verdedigt: Hij liep rondjes om mij heen en hij deed zelfs een panna! Wat zou jij dan hebben gedaan terwijl je heel erg moet plassen… Tja ik zou niet weten wat ik zou doen maar ik heb haar goed hard uitgelachen want het was zo grappig om te zien dat Joanna op de stoel in de badkamer stond en dat Bjorn ook nog eens opzij sprong voor de muis. Heerlijk hilarisch.
Maar tot spijt van onze grote vieze dikke vriend hebben we toch maar een muizenval gekocht helaas zegt Jorik dat het niet gaat werken.. Want er moet te veel gewicht op hangen om hem om te laten klappen dus wordt het heel lastig om hem te vangen. Dus morgen tijd om een nieuwe val te kopen want hij moet en zal dood gaan!

Ohja we hebben eindelijk ons huisje aangekleed. Nu Friso en Jairus weg zijn konden wij helemaal onze gang gaan (vooral Joanna eigenlijk maar ik vind het heerlijk om te zien). Dus hebben we nu een pak kaarten van de titanic aan de muur hangen, 2 kitsch lelijke schilderijtjes een bloemetjes slinger hangen in onze woonkamer en tot ons groot genoegen hebben we ook EINDELIJK wc geurtje gevonden dus die hebben we heel snel opgehangen ! Dus nu wordt ons thuis nog meer thuis

Maar al met al geniet ik van mijn rustig drukke leventje hier in Kenia en ben ik nog lang niet klaar om naar huis te gaan…
Gelukkig hoeft dat voorlopig nog niet.. Ik kijk stiekem wel weer uit naar het eten in Nederland want het wordt wel heel veel hetzelfde maar goed dat is alleen maar goed! Dan waardeer ik straks zelfs misschien de gekookte boontjes die wel gaar worden wel, de boontjes hoelang je ze ook kookt ze worden maar niet gaar.. zelfs na anderhalf uur niet.
Dus wie weet hoe ik het eten ga vinden in Nederland….

Heel veel liefs Lieke