Finished..
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
20 November 2009 | Kenia, Kitui
Hoe mooi is het om gewoon het einde te hebben gehaald, hoe mooi is dat idee. Dat je stage er op zit, dat je een product, in dit geval een plan/verslag, heb afgeleverd dat daadwerkelijk ook uitgevoerd gaat worden. Dat mensen die na jou komen aan jou plan verder gaan werken. Hoe mooi is dat idee?
Dat idee is voor mij nu werkelijkheid. Mijn stage bij SASOL zit erop, mijn verslag is af, eindgesprek is geweest en verklaring moet nog worden getekend maar dat was het dan.
Het plan is door Mutinda (de baas van SASOL) goed gekeurd en vond het verslag goed. Het verslag ging over KituiBits. Diedeke en ik hebben het plan geschreven wat er nu nog moet gebeuren voordat de school open kan. De criteria voor de CBO (community based organisations) de students, de leraar en de manager. Wat voor software en hardware er zou moeten komen. Waar ze tegen aan gaan lopen, plan voor de komende studenten wat die kunnen gaan doen en gewoon onze aanbevelingen waar ze op moeten gaan letten. Maar het mooie van al dit alles dat hier mijn bloed zweet en tranen in zit dat Mutinda het ook gewoon een goed idee vond en dat het echt ook uitgevoerd gaat worden.
Het is nog steeds een lange weg voordat het daadwerkelijk gaat werken en uitgevoerd gaat worden maar de eerste stap is gezet!
Maar goed voordat ik deze week ga overslaan eerst even vertellen wat ik heb gedaan. De meisjes van creatieve therapie hebben gevraagd of ik voor hun wil filmen. En ik heb toch tijd over dus dat wil ik met alle liefde doen. Dus ben ik deze week mee geweest naar een albino school en een school voor gehandicapte kinderen. Waar ik stiekem toch wel tegen op zag. Ik weet niet zo goed hoe ik met die kinderen moet omgaan ik vind ze niet eng of vies of wat dan ook maar gewoon ik vind het lastig om er mee om te gaan. Maar ik heb me er over heen gezet en ik ben mee geweest… en het was echt GEWELDIG! De kinderen op de albino school zijn blind, of zien slecht of ze zijn albino. Deze kinderen worden hier in Kenia behoorlijk in de steek gelaten omdat ze anders zijn maar deze school vangt de kinderen op en geven ze scholing en maken ze klaar om straks naar een gewone school te gaan. De meisjes Chantal en Sharon geven daar in vorm van kleuren, schilderen, knutselen hun het idee dat ze er mogen zijn en dat ze trots mogen zijn op wat ze maken en wie ze zijn . Echt geniaal en hoe die kinderen daar op reageren is echt zo mooi. Het is denk ik een van de mooiste momenten die ik hier heb mee gemaakt.
De volgende grote stap was de school voor gehandicapte kinderen. Ik vond het doodeng want ze kwamen al naar me toe rennen toen ik ook maar een beetje in beeld was en dat ik naar hun toe kwam. Het zijn zoveel kinderen en zoveel lieve kinderen met aandacht te kort. Chantal en Sharon hadden lichaam omtrekken gemaakt van de kinderen en die gaan ze vandaag in schilderen. Zodat ze een zichtbaar plekje op de wereld hebben. Ik heb genoten van de middag die ik daar was. Ik heb een tijdje gefilmd maar vooral met de kinderen gespeeld, gezongen, gedanst, handje-klap gedaan en gevoetbald! Echt bijzonder om te zien dat die kinderen zo gelukkig worden van maar een klein beetje extra persoonlijke aandacht. Heel speciaal om te zien en echt een voorrecht dat ik er bij mocht zijn!
Maar goed, terug naar de feiten, ik ben klaar bij SASOL wat inhoud dat de tijd van afscheid nemen gekomen is. Afscheid nemen van Kitui, mijn kamer, de mensen en alles er om heen. De ‘’thuis’’ die ik hier 2.5 maand heb gehad moet ik ineens houdoe gaan zeggen en weer uit een tas gaan leven.
Maar goed verandering is leuk en mijn reis plannen zijn echt gaaf! Eerst ga ik met Joanna een week naar de Lamu eilanden. Ik heb nog niet echt een idee wat het is.. Maar ik stel me voor: witte standen, blauw water, cocktails, hawai rokjes en dolfijnen. Ik heb geen idee of het echt waar is maar goed waarom ook niet. Het nadeel is wel dat het 2 dagen reizen is maar goed het moet maar de moeite waard zijn.
Nadat ik super bruin terugkom uit Lamu ga ik naar een weeshuis in Navaisha om daar 3 weken mijn handen uit de mouwen te steken. Zonder andere Nederlanders zonder echte luxe zoals ik die ken in Kitui maar gewoon terug naar Kenia. En ik heb daar echt zin in, een keer echt iets doen in plaats van altijd maar te filmen of te kijken maar dit keer midden tussen de bevolking staan en echt iets doen. Meer details krijg ik dinsdag als ik in Nairobi ben om te vertrekken voor Lamu, maar zo gauw ik meer weet laat ik het jullie weten. En na die 3 weken is het alweer tijd om terug te vliegen naar Nederland. Wat gaat het stiekem toch echt vet snel. Het is wel nog 1 maand en 1 week en dan ben ik terug in ons koude kikkerlandje, de tijd vliegt hier in Afrika. Alhoewel je dat eigenlijk niet zou zeggen want alles is hier traag.
Nog even een verzoekje van mij:
Eet voor mij genoeg chocolade letters, en broodjes kebab want daar heb ik echt zin in!
En geniet van de sinterklaar periode, terwijl jullie lekker aan het uitpakken zijn ben ik vet bruin aan het worden op Lamu! Het is toch zo oneerlijk verdeelt!
Wel een gek idee dat het klaar is…. En de tijd van afscheid nemen gekomen is..
Liefs
Lieke
p.s ik heb net een black mambo baby gedood! Hoe GAAF!
Dat idee is voor mij nu werkelijkheid. Mijn stage bij SASOL zit erop, mijn verslag is af, eindgesprek is geweest en verklaring moet nog worden getekend maar dat was het dan.
Het plan is door Mutinda (de baas van SASOL) goed gekeurd en vond het verslag goed. Het verslag ging over KituiBits. Diedeke en ik hebben het plan geschreven wat er nu nog moet gebeuren voordat de school open kan. De criteria voor de CBO (community based organisations) de students, de leraar en de manager. Wat voor software en hardware er zou moeten komen. Waar ze tegen aan gaan lopen, plan voor de komende studenten wat die kunnen gaan doen en gewoon onze aanbevelingen waar ze op moeten gaan letten. Maar het mooie van al dit alles dat hier mijn bloed zweet en tranen in zit dat Mutinda het ook gewoon een goed idee vond en dat het echt ook uitgevoerd gaat worden.
Het is nog steeds een lange weg voordat het daadwerkelijk gaat werken en uitgevoerd gaat worden maar de eerste stap is gezet!
Maar goed voordat ik deze week ga overslaan eerst even vertellen wat ik heb gedaan. De meisjes van creatieve therapie hebben gevraagd of ik voor hun wil filmen. En ik heb toch tijd over dus dat wil ik met alle liefde doen. Dus ben ik deze week mee geweest naar een albino school en een school voor gehandicapte kinderen. Waar ik stiekem toch wel tegen op zag. Ik weet niet zo goed hoe ik met die kinderen moet omgaan ik vind ze niet eng of vies of wat dan ook maar gewoon ik vind het lastig om er mee om te gaan. Maar ik heb me er over heen gezet en ik ben mee geweest… en het was echt GEWELDIG! De kinderen op de albino school zijn blind, of zien slecht of ze zijn albino. Deze kinderen worden hier in Kenia behoorlijk in de steek gelaten omdat ze anders zijn maar deze school vangt de kinderen op en geven ze scholing en maken ze klaar om straks naar een gewone school te gaan. De meisjes Chantal en Sharon geven daar in vorm van kleuren, schilderen, knutselen hun het idee dat ze er mogen zijn en dat ze trots mogen zijn op wat ze maken en wie ze zijn . Echt geniaal en hoe die kinderen daar op reageren is echt zo mooi. Het is denk ik een van de mooiste momenten die ik hier heb mee gemaakt.
De volgende grote stap was de school voor gehandicapte kinderen. Ik vond het doodeng want ze kwamen al naar me toe rennen toen ik ook maar een beetje in beeld was en dat ik naar hun toe kwam. Het zijn zoveel kinderen en zoveel lieve kinderen met aandacht te kort. Chantal en Sharon hadden lichaam omtrekken gemaakt van de kinderen en die gaan ze vandaag in schilderen. Zodat ze een zichtbaar plekje op de wereld hebben. Ik heb genoten van de middag die ik daar was. Ik heb een tijdje gefilmd maar vooral met de kinderen gespeeld, gezongen, gedanst, handje-klap gedaan en gevoetbald! Echt bijzonder om te zien dat die kinderen zo gelukkig worden van maar een klein beetje extra persoonlijke aandacht. Heel speciaal om te zien en echt een voorrecht dat ik er bij mocht zijn!
Maar goed, terug naar de feiten, ik ben klaar bij SASOL wat inhoud dat de tijd van afscheid nemen gekomen is. Afscheid nemen van Kitui, mijn kamer, de mensen en alles er om heen. De ‘’thuis’’ die ik hier 2.5 maand heb gehad moet ik ineens houdoe gaan zeggen en weer uit een tas gaan leven.
Maar goed verandering is leuk en mijn reis plannen zijn echt gaaf! Eerst ga ik met Joanna een week naar de Lamu eilanden. Ik heb nog niet echt een idee wat het is.. Maar ik stel me voor: witte standen, blauw water, cocktails, hawai rokjes en dolfijnen. Ik heb geen idee of het echt waar is maar goed waarom ook niet. Het nadeel is wel dat het 2 dagen reizen is maar goed het moet maar de moeite waard zijn.
Nadat ik super bruin terugkom uit Lamu ga ik naar een weeshuis in Navaisha om daar 3 weken mijn handen uit de mouwen te steken. Zonder andere Nederlanders zonder echte luxe zoals ik die ken in Kitui maar gewoon terug naar Kenia. En ik heb daar echt zin in, een keer echt iets doen in plaats van altijd maar te filmen of te kijken maar dit keer midden tussen de bevolking staan en echt iets doen. Meer details krijg ik dinsdag als ik in Nairobi ben om te vertrekken voor Lamu, maar zo gauw ik meer weet laat ik het jullie weten. En na die 3 weken is het alweer tijd om terug te vliegen naar Nederland. Wat gaat het stiekem toch echt vet snel. Het is wel nog 1 maand en 1 week en dan ben ik terug in ons koude kikkerlandje, de tijd vliegt hier in Afrika. Alhoewel je dat eigenlijk niet zou zeggen want alles is hier traag.
Nog even een verzoekje van mij:
Eet voor mij genoeg chocolade letters, en broodjes kebab want daar heb ik echt zin in!
En geniet van de sinterklaar periode, terwijl jullie lekker aan het uitpakken zijn ben ik vet bruin aan het worden op Lamu! Het is toch zo oneerlijk verdeelt!
Wel een gek idee dat het klaar is…. En de tijd van afscheid nemen gekomen is..
Liefs
Lieke
p.s ik heb net een black mambo baby gedood! Hoe GAAF!
-
20 November 2009 - 18:37
Smam:
Hoi Meisje,
Genoten heb ik weer van je verhaal, het is net of je naast me zit en het verteld. Geniet van het Lamu eiland, hoop voor je op veel wit zand en cocktails en maak er iets van in het weeshuis, zie je gauw
mama -
20 November 2009 - 19:00
Frits:
Hoi Lieke,
Een prachtig verhaal. Het is heel mooi om te zien hoe de stoere verhalen veranderen in mooie menselijke verhalen.
Ik ben trots op je! Ik heb je mail inmiddels ook beantwoord (beetje laat sorry)
Frits :) -
20 November 2009 - 22:52
Papsie:
Inderdaad Frits, het worden steeds betere verhalen. Maar toch kijk ik uit naar het moment dat ze weer bij ons is. Meisje geniet van je vakantie en verbeter de wereld om je heen. Succes, ik ben trots op je. ;-) -
22 November 2009 - 12:11
Charlie:
Chickaa! Ik ben super trots op je! Already finished! :) Nu nog lekker een maandje in Navaisha werken!
Hahahahha als ik denk aan met een tas leven zie ik echt die volgepropte tas weer voor me! xD Dat gaat zo hard niet passen!
kusjee! -
23 November 2009 - 10:56
Tif:
De tijd vliegt echt zeg!
Maar wel super gaaf dat alles zo goed is afgerond en dat je nog even lekker tijd hebt om bruin te bakken =)
x tif -
23 November 2009 - 19:13
Renée:
Lieve lieke!
Wat super cool dat je het gewoon helemaal goed hebt afgerond! En nu een welverdiende bruin-bak-coctail-chill-week!
Geniet er maar lekker van, benieuwd hoe het in het weeshuis zal zijn!
Dikke kus Renee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
