Ethiopia - Reisverslag uit Addis Abeba, Ethiopië van Lieke Raes - WaarBenJij.nu Ethiopia - Reisverslag uit Addis Abeba, Ethiopië van Lieke Raes - WaarBenJij.nu

Ethiopia

Door: Leacky

Blijf op de hoogte en volg Lieke

24 Mei 2012 | Ethiopië, Addis Abeba

De laatste weken van Ethiopia zijn aangebroken, beter gezegd de laatste week. Volgende week zit ik in het vliegtuig op weg naar Kenya voor het volgende avontuur. Voordat het zover is even een update van de afgelopen weken.

Vorige week stond in het tegen van afscheid nemen van Affini. Dat hield in dat we van 3 communities, 1 high school en 4 primary schools afscheid moesten nemen. Daarnaast moesten we ook nog eens afscheid nemen van Affini zelf. Zwaar, absoluut ontzettend mooie laatste week. Afscheid nemen in de community, dat viel zwaar. Het verbaasd me nog altijd dat ondanks dat ik de taal totaal niet versta en hun mij niet dat ik toch echt wel aan ze gehecht ben geraakt en ze daadwerkelijk ook ga missen. We hebben ze getrakteerd op Shiro (locaal eten dat gegeten word met injera) die we zelf gemaakt hebben. We hadden kookles van de vrouw van Ararso, Bereket gekregen en nu kunnen wij het ook zelf maken. ¬¬De community op maandag heet Tulo en is geweldig. Het was een moeilijk begin maar er is met een hoop tranen van hun kant afscheid genomen.
Toen ik uiteindelijk duidelijk had gemaakt dat we vuur nodig hadden in mijn allerbeste Amhaars/Engels/Nederlands/Sidama kwam er van alle kanten koffiebonen aan en Gotyo (traditioneel Sidama eten, NIET TE ETEN!) aan. Iedereen droeg wat bij. De ene nam zijn koffieset mee de andere een pakketje Gotyo en de andere week een pan en zo was het echt een geweldig ongeorganiseerd zooi en was het een prachtig afscheid. Ik kan eerlijk zeggen dat ik afgelopen maandag niet naar Tulo ging voelde toch wel een beetje raar. Het afscheid bij Affini zelf, en dan bedoel ik voornamelijk Ararso, Abebe, Asnake en Demissie gaat er nog iet helemaal in… Ik ben nog een week in Hawassa om projecten van Be More uit te proberen samen met Sandra en tja als ik nog in Hawassa ben dan ben ik bij Affini, aldus hun gedachte. Werd afgelopen maandag opgebeld door Asnake, Where are you Like? Really your still with Affini. Mijn antwoord was Asnake it’s over, i left Affini. Dat gaat er helaas niet in. Maar ze gaan er toch echt aan geloven volgende week dinsdag als ik naar Addis ga en definitief uit Hawassa ben. Het afscheid is niet makkelijk en ze zijn stuk voor stuk goud waard en ik ga ze missen.

Deze week ben ik dus met Sandra een paar (3) projecten aan het proberen. Ik ben tegenwoordig niet meer snel onder de indruk en val al helemaal niet gauw stil maar afgelopen maandag en dinsdagmiddag ben ik weer even stil geworden en heb ik een enorm brok in mijn keel gekregen. We waren bij de association Fiker Behiwot (Amhaars voor Love en Life), deze association zet zit in voor weeskinderen en voor kwetsbare jeugd. Het is enorm mooi om te zien dat deze jongens en meisje de stichting opgezet hebben toen ze 15 waren en zelf vonden dat er zoiets moest komen voor deze kinderen omdat ze zelf wees zijn en daar behoefte aan hadden, aan een voorbeeld aan mogelijkheden en vooral om ervaringen te delen. De founders of the association zijn zelf allemaal wees dus de jongeren weten dat alles mogelijk is omdat hun het ook hebben gedaan, studeren, universiteit, baan krijgen, trouwen. Wat de association onder andere doet is jongeren die lid zijn een stuk land geven waar ze zelf groente op mogen verbouwen. De winst van de groente mogen ze zelf houden en/of op eten. Dat is zoiezo al bewonderenswaardig maar als we er dan nog eens bij vertellen dat ze allemaal rond de 22 zijn en er een studie langs doen word ik stil.
Ze hebben ons meegenomen naar 1 van hun urban gardens om samen te werken met de orphans. Het was loodzwaar, water omhoog pompen, aarde omploegen en onkruid wieden maar het was geweldig! De jongens en meisje zijn echt heel tof en we hebben gelachen, om elkaar met elkaar en over elkaar. Je vergeet bijna dat ze het allemaal niet makkelijk hebben en dat we uit een ander continent komen. Maar ik ben weldegelijk weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Na een tijdje heb ik een gesprek met Solomon gehad. Hij is 16 jaar oud en is dubbel wees(je bent hier namelijk al wees als je 1 ouder hebt verloren) en woont bij zijn oom die hem niet wil. Hij heeft 2x 5 bij 10meter gekregen van de association om groente op te verbouwen. Met dat geld onderhoud hij zichzelf. Daarnaast krijgt hij van de association geld voor schoolboeken, pennen, schriften en een schooluniform. Als ik vraag wat hij graag wil worden gaan zijn ogen glimmen en zet hij een glimlach op en vertelt met trots dat hij graag een engineer wil worden en daarvoor naar de universiteit wil en dat dat mogelijk gemaakt kan worden door de association en de tuinen en dat het nog een paar jaar duurt voordat hij daadwerkelijk naar de universiteit kan maar dat hij het wel kan, krijg ik een brok in mijn keel en kan ik hem alleen maar bewonderen voor zijn doorzettingsvermogen en over het vermogen om zijn zorgen te vergeten en zich volledig te richten op de toekomst. Toen vroeg hij aan mij over mijn familie en ik hem vertelde dat ik allebij mijn ouders nog heb en nog 2 zussen en 1 broertje, begon hij te glimlachen en zei hij dat ik gelukkig mens was en dat ik goed op ze moest passen kreeg ik het toch weer even moeilijk. Ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen of moest doen dan hem te bewonderen voor de persoon wie hij is op 16jarige leeftijd. Daarnaast heb ik enorme bewondering voor association die deze kinderen een nieuwe toekomst bied door om ze te geven. Wat een prachtig en machtig mooi project.

Het is nog een week voordat ik vertrek en ik heb nog geen zin om te gaan. Het is een prachtig land en de projecten en de mensen die ik ontmoet zijn geweldig en onvergetelijk. Ik kijk uit om terug naar Kenya te gaan maar daar wil ik nu nog liever niet aan denken. Om definitief afscheid te nemen van de mensen, ja dat is een zorg voor later.

Maar na 4 maanden in Ethiopia te zijn geweest, het land het mogen zien in al zijn facetten. De mensen mogen ontmoeten die het Ethiopia maken tot wat het is, de natuur die het land vormt en de altijd geweldige glimlach die iedereen heeft. Durf ik oprecht te zeggen Ethiopia ik hou van je.

Heel veel liefs van uit het prachtige Ethiopia
Lieke

Foto's: https://picasaweb.google.com/102275942779228182325/Ethipia?authkey=Gv1sRgCLaTnqGvjoHWcQ

  • 23 Mei 2012 - 19:58

    Smam:

    wat een gevoel spreekt er uit je verhaal, tranen met tuiten, hvj

  • 23 Mei 2012 - 20:03

    Jolien:

    Wauw ... kippenvel.

    Prachtig

  • 24 Mei 2012 - 07:25

    Sanne:

    Brok in mijn keel, sissie!

  • 25 Mei 2012 - 12:24

    Myrthe:

    Echt een prachtig verhaal. Heel indrukwekkend.

  • 31 Mei 2012 - 07:46

    Erik:

    Wow Lieke, wat een superervaringen! Succes met de verhuizing naar Kenia, en geniet er van!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Lieke

Actief sinds 22 Juli 2009
Verslag gelezen: 432
Totaal aantal bezoekers 140455

Voorgaande reizen:

07 Februari 2015 - 11 December 2024

Adventures

28 Maart 2013 - 23 September 2015

Ethiopia

28 Januari 2012 - 02 November 2012

Ethiopia

31 Mei 2012 - 02 November 2012

Back to Kenya

09 September 2011 - 14 September 2011

IJsland met Oome Jeroen

01 Maart 2011 - 19 April 2011

Afstuderen in Ghana

11 Juli 2010 - 23 Juli 2010

Onderwijs Expeditie India

30 Augustus 2009 - 28 December 2009

Stage in Kenia

Landen bezocht: