Mank lopen, biertjes en afscheid nemen

Maandag, weer een week voorbij. Van de zeven weken zijn er nog maar 2 over… Rare gedachte dat ik hier over 2 weken niet meer ben dat ik rustig op weg ben naar Accra en dat ik over een x aantal uur op het vliegtuig stap om vervolgens in Londen uit te stappen, mezelf vol te douwen met eten en dan weer in een vliegtuig stappen en naar Brussel te gaan. Nee daar wil ik voorlopig nog niet aan denken. Ik ga eerst vertellen wat er deze week gebeurt is, want het was wel weer een bewogen week geweest.

We waren het weekend terug van Anouk’s ouders aan het strand (btw er staan meer foto’s van) en we hebben maandag gewoon netjes gewerkt, ben naar FrankEve geweest om te filmen. Had nog beeldmateriaal nodig om het filmpje af te maken. Vervolgens was Kelly’s vriend Isaac vanuit Uganda overgevlogen. We werden uitgenodigd om mee te gaan risken. Natuurlijk moest iedereen elkaar afmaken maar heerlijk potje risk! Volgende keer win ik Mark! Of misschien moet ik toch maar een pact gaan sluiten.. Nah ja goed…

We zijn woensdag avond uitgeweest omdat Phillo toch naar Accra was voor een begrafenis en dus niet verplicht thuis hoefde te eten en daar maar meteen gebruik van heb gemaakt. We zijn gaan eten bij Greenland, het enige redelijk westerse plaatst waar je lekker kunt zitten, zwemmen en relaxen. Toen we op het punt stonden om weg te gaan bij Greenland en we weg liepen schoot mijn knieschijf er een stukje uit… Heel fijn.. zucht weer pijn en weer mank lopen… Cool. Dus mijn logica was om bier of sterke drank te gaan drinken zodat de pijn dragelijk werd. Of course liep dit nog veel slechter af dan we dachten. Achteraf kunnen we er om lachen maar als ik erover nadenk en bedenk dat het echt gebeurt is, tja dan zou ik het in eerste instantie niet meteen geloven. Maar goed.
We zijn naar een bar genaamd Solace geweest, beetje achteraf en met geen wc. We waren met 3 vrienden van ons, Kofi, Sieger en Alex. Op een gegeven moment moesten wij plassen maar er is geen echte wc maar iedereen gaat daar maar gewoon in de woonwijk er achter want tja wat moet je anders. Samen met Died en Anouk lopen wij naar de ‘’wc’’ toe. Ik loop nog steeds mank en zeker met dit weggetje is het niet heel fijn om te lopen. Died trek haar rok naar beneden en op dat moment komt er een man aanlopen die zegt dat we hier niet mogen plassen. Ik had mijn broek nog niet eens uit en Anouk ging maar voor Died’s kont staan omdat hij echt anders er in kon kijken. De man grijpt Anouk bij haar tiet, waarop Anouk totaal boos word en de man uiteindelijk weg loopt met het gezegde dat we hier niet meer mochten plassen. Anouk moest van schrik niet meer, helaas gold dat niet voor mij. Ik ben dus met mijn manke been over een muurtje geklommen (op dit moment was ik toch wel lichtelijk aangeschoten, hielp niet echt mee) en ben ik iets verder op gaan plassen. Heerlijk! Toen ik klaar was liep ik terug maar het muurtje is aan de andere kant lager dan aan mijn kant en ik kwam er niet af. Ik riep Died, wil je helpen, het lukt me niet om naar beneden te komen. Op dat moment val ik PATS achterover. Ik hang nog aan armen en voeten aan het muurtje want onder op de grond, tja daar wou ik echt niet liggen. Died begon zwaar hard te lachen, waardoor ik weer ging lachen en het ging van kwaad tot erger en heb ik met toch laten vallen op de grond (wel geteld 5 cm lager…). Op dat moment komt er een man aanlopen (man is 2 meter groot en 2 meter breed) die mij, denken wij, wil helpen oprapen. Hij grijpt eerst mijn tieten en ik lach harder en zo wat doe jij. Dan voelt hij over mijn broekzakken en hij grijpt mijn telefoon en rent er vandoor. Died (klein meisje van 1,60 en super dun) rent achter die kerel aan, haalt hem tot 2 keer toe in en slaat hem en roept : ‘’ Give me my phone back!’’ waarop de kerel de telefoon laat vallen en Died hem kan pakken. Wat ben ik toch heerlijk blij met mijn Nokia 3310 ofzo. Haha niemand wil dat ding hebben. Ik totaal verbaasd of dit nu echt gebeurt was en was opgestaan wat ontzettend pijn deed en tegen die tijd was Died terug en zei; We moeten NU gaan! Ik weet dat het raar klinkt maar het was echt wel hilarisch en eng tegelijkertijd. Maar goed dat we er niet eerst over nagedacht hebben want anders hadden we die kerel zeker laten gaan.

Vrijdag was de elektriciteit paal hier omgereden door een lompe vrachtwagen. Echt ik was in staat om die kerel te vermoorden. Het was warm en dus deden de ventilators het niet. We zijn ter verkoeling en omdat de ouders van Anouk er waren naar Greenland gegaan om een beetje te zwemmen. Samen met onze collega Mark zijn we nadat de ouders van Anouk zijn gegaan op weg naar Nederland blijven hangen en lekker biertje gaan drinken want tja het was toch vrijdag, WEEKEND! Na een paar uur en een paar biertje later stelde Mark voor of wij bij hem wilde slapen want hij had wel elektriciteit. Toen we uiteindelijk klaar waren met uitgaan was het welgeteld half 1 wat hier vrij laat is en moesten we nog met het matras gaan lopen. Mark en Anouk zijn op en neer gelopen met het matras en hebben we bij Mark geslapen. Echt Hilarisch! Mark was knetter zat en was gevallen met het matras, hilarisch! Maar goed het was wel lief dat we mochten blijven slapen.

Het plan was om zaterdag naar het strand te gaan bij Accra en dan Mark mee zou gaan, helaas heeft die afgezegd en zijn we met z’n 3e gegaan! Wat een heerlijk pizza heb ik gegeten in Accra! Wauw! Goddelijk hoe lekker pizza van een echte italiaan kan zijn! Heaven! Strand was heerlijk, de zee was weer heerlijk en de zon ook. Mijn kleurtje komt nu wel goed.

De reden dat we veel leuke dingen in 1 week hebben gepropt is vanwege het feit dat Diedeke morgen naar huis gaat. Haar tijd zit er op. Ze blijft maar 5 weken en wij gaan haar morgen op het vliegtuig in Accra zetten. Heel raar dat de tijd zo snel gaat en dat alles voorbij vliegt. We hebben alles in zo’n korte tijd gepropt en genoten van alles wat we mee maakte. Of dit nu over de markt lopen was, blij zijn dat we toch in Swedru konden pinnen of het feit dat je net een watergevecht hebt gehad met Kofi. Het is gewoon genieten van alles wat je overkomt. Het is raar om te beseffen dat we er nog maar 2 weken zijn, dat het zo voorbij is. Ik ben er nu nog niet klaar voor en ben blij dat ik nog even mag blijven ook al mis ik het eten toch wel heel erg. Maar tja je kunt niet alles in je leven hebben?

Ohja voor de mensen die niet geloven dat wij ook daadwerkelijk werken. We werken maandag tot en met vrijdag van 9 tot minimaal 4. Het is moeilijk omdat de stroom het willekeurig niet of wel doet of dat het te heet is om wat te doen. Maar goed het gaat goed met het project, ik zit op bijna 3 afgeronde filmpjes! De andere film ik deze week! Anouk gaat ook goed.

Nou mensen geniet van mijn foto’s op
https://picasaweb.google.com/116089117492621990885/Ghana#

En voor de mensen thuis, het regent hier vandaag ook!

Liefs vanuit Ghana
Lieke