Een week van gemengde gevoelens

Maandag ochtend op kantoor, oftewel een kamertje waar we een tafel in hebben gezet waar Anouk en ik werken, nog eens de week over na aan het denken, en terwijl ik van mijn muziek geniet en van het uitzicht bedenk ik me ineens wat een gave week we hebben gehad.

Afgelopen week is Mike, de vriend van Diedeke hier geweest om mee te kijken wat wij hier nu doen. Mike moest ook even wennen aan het feit dat we 3 keer per dag op gezette tijden moesten eten en eten wat de pot schaft, maar goed, besides that, it was no problem. Halverwege de week kreeg Diedeke te horen dat haar oom de volgende dag zou overlijden. Heftig. Dan merk je wel weer dat je echt aan de andere kant van de wereld zit en niet makkelijk bij je familie kunt zijn als je dat echt ineens wilt en totaal aangewezen bent op de mensen met wie je hier bent. Gelukkig was Mike er wel.
Het was wel mooi om te zien dat zelfs de Ghaneese mensen die hier bij ons in huis wonen ook mee leven en zeggen dat het tijd was en dat ze klaar zijn om te gaan. Mooi dat verdriet om mensen overal
ter wereld het zelfde is.

Goed, omdat wij graag de Ghaneese mensen hier een kijkje wilde nemen in de Nederlandse/Westerse keuken hebben wij met z’n 4e besloten om voor 10 man hier te gaan koken. Het was nog een heel gedoe om alle ingeredienten bij elkaar te zoeken. Maar na 2 uur over de markt strompelen en langs afgehakte varkenspoten en vissen die daar aan de geur te zien al 2 weken liggen toch alles hebben gevonden gingen we koken. Tomatensoep, uiensoep, zelfgemaakt brood, eiersalade, tonijnsalade en tomaat-ui salade. Mmmmmmmmm! Tijdens het koken wou iedereen het werk afpakken van kom maar dat doe ik wel even voor je maar nee dat stonden we niet toe. Ze keken ook heel goed hoe we dingen maakte zodat ze het zelf ook konden maken, maar daar twijfel ik nog een beetje aan. Ze vonden het lekker en ze hebben daadwerkelijk alles opgegeten. Zelfs de kinderen hebben de restjes gekregen en vonden het lekker. Heel mooi om te zien dat het allemaal goed ging. Maar of ze nu zeiden dat ze het lekker vonden of dat ze het ECHT lekker vonden, dat weet ik nog steeds niet. Maar het was een mooie avond.

Vrijdag overdag zijn we naar het stuk land van Meet Kate gegaan. Ze hebben ergens 2 hectare om gewassen te verbouwen voor zichzelf en voor de verkoop. Zodat Meet Kate duurzaam word, dat niet alles afhankelijk is van wat er vanuit Nederland komt. De weg ernaar toe was echt Fantastisch.
Je gaat rechtdoor bij Afransi dan ga je rechtdoor bij nergens en dan nog meer rechtdoor naar nog meer nergens en als je daar dan bent ga je links naar nog meer niks en dan kom je bij een dorpje (totale shock dat er echt mensen leefde..) daar parkeer je je auto en dan loop je nog 20 minuten en dan ben je bij het land. Echt ik kan het gewoon niet beschrijven, ik zal een poging doen.
Je loopt door de mooiste natuur ooit, het word wel steeds warmer en warmer door dat het dicht begroeit is. Je ziet cacaoplanten en andere rare vruchten die je niet kan indentificeren. Je moet uit kijken dat je niet over mierenhopen loopt want die willen we niet boos maken. En dan als je denk dat er echt niets meer kan zijn dan kom je bij een waterpomp aan met het meest schone water ooit. En daar is nog een dorpje. Je staat al versteld van het feit dat het zo mooi kan zijn, dat mensen hier kunnen leven, dat mensen gewoon voor weinig geld een hele dag op het land gaan werken en de hitte die speelt ook nog parten. Maar we gaan door, je loopt nog een stukje recht door en dan is daar ineens een grote open plek en dan ben je bij het land van Meet Kate. Hoe ze dit ooit gevonden hebben ik zou het niet weten maar WAUW! Ik vond het echt mooi, het was groen, de bomen zijn groot en nouja ik denk dat je de foto’s maar moet zien want ik krijg het niet meer uitgelegd!

Omdat Anouk en Died en stiekem ik ook wel een beetje terug willen komen als bijna negers, Jaaaa Sanne ik ga je toch verslaan… :P, hadden we besloten om naar het stand van Winneba te gaan. Dat is een half uurtje met de trotro en dan pak je een taxi en ben je op een prachtig stuk strand. Het was eerst helemaal leeg, mooie blauwe zee, liggend onder de palmbomen, lekker bruin te worden. De zee was trouwens wel veel te ruig om in te zwemmen. Je werd als je tot aan je heup in het water stond terug de zee in gesleurd en moest je met man en macht verzetten tegen de stroming. Nadat we 1,5 uurtje liggen en we kijken ineens op zien we ineens net iets te veel donkere mannen onze kant op komen en steeds dichterbij komen. Dat was wel een beetje jammer, dus hebben we onze spullen gepakt en zijn we op zoek gegaan naar eten.. Wat natuurlijk een overheerlijk worstje van de BBQ kwam. Echt geniaal ze zijn zooooo lekker. Ik kan die dingen gewoon wel blijven eten. Maar goed, nu ik er over praat dan heb ik wel weer zin in een worstje. Uiteindelijk iets gevonden wat onze taxi chauffeur ongeveer 20 minuten over deed terwijl het in 5 kon, maar heee hij bedoelde het goed. Toen we in een soort van cafe/restaurant/bar zaten merkte we dat er een voetbal wedstrijd op was, en nee ik weet niet welke. Op zich ging het er nog wel rustig aan toen. Toen we ons later verplaatste naar het cafe in Ekwamkrom werden ze helemaal gek. Als ze scoorde gingen ze rondjes rennen, totale gekte en chaos. Super grappig om te zien, misschien dat we over een paar weken met Mark hier een nog naar een voetbalwedstrijd gaan kijken om midden in de gekte te gaan zitten. Ben benieuwd.

Nu zit ik op maandag ochtend rustig te monteren, of ja nu een blog te schrijven en gewoon lekker rustig aan te doen. Deze week wil ik 2 filmpjes af hebben. Dat is het doel maar of het lukt, that i dont know. Vrijdag komen de ouders van Anouk en gaan we met hun mee naar Cape Coast, een grote stad die aan de zee ligt om daar even fatsoenlijk te douche lekker te bruinen en het slavenmuseum te bezoeken. Heel gaaf allemaal. Maar goed, dat is weer voor de volgende blog.
Ohja ik heb trouwens met Anouk een weekendtrip gepland. We zijn van plan om naar Kumasi te gaan, dat ligt op 5 uur rijden naar het noorden, dan slapen we daar, dan gaan we een dag trip doen naar watervallen, slapen daar in de natuur, zoeken nog een waterval op, terug naar Kumasi daar weer slapen en dan weer terug naar Ekwamkrom. Heb er wel zin in!

Deze week was weer een beleving dat mij toch wel een beetje heeft verbaasd hoeveel kanten Ghana heeft, hoeveel mooie kanten. Dat mensen dichterbij komen en dat het nu al een mooi avontuur is.


@lieve Mama, nog gefeliciteerd met je verjaardag, je krijgt ongveer felicitaties van iedereen hier!
Hoop dat je nog een leuke dag hebt gehad en dat je het half uurtje skype een cool verjaardags kado vond.

@ Opa van den Brink, nog gefeliciteerd en mag hopen dat de Chinees nog heeft gesmaakt

En voor iedereen, dankjewel voor de lieve reacties!

Heel veel liefs vanuit een warm Ghana

Lieke

En oh ja de foto’s :

https://picasaweb.google.com/116089117492621990885/Ghana#